hondenkarren

Home » Posts tagged 'dokkum'

Tagarchief: dokkum

Front Page Widgets

This area of your home page is configured by going to the Customizer and adding widgets in the Front Page widget areas.

Thijs Kuitert

271599292_4656427797808623_3414567616537079985_nUit een oude doos van Jasper Kuitert kwam deze foto tevoorschijn. Zijn zoon Auke Kuitert plaatste deze foto op facebookpagina Oud Dokkum»  met de vraag: “Wie kent deze man? Misschien een broer van mijn grootvader Jasper Kuitert die vroeger in de Anjelierstraat, Dokkum woonde?“.


Het is een prachtige foto, die later is ingekleurd. De man staat fier naast de hondenkar, met de leiband in de hand. Netjes gekleed en zijn rechterhand lijkt steun te vinden op een kleine toonbank. Een mand achterop de kar. Met de paar aanwijzingen ben ik op zoek gegaan. En denk ik mogelijk de karrijder te kunnen identificeren als Thijs Kuitert.

Op 25 oktober 1899 trouwde de 31-jarige Thijs Kuitert [geboren op 04-05-1868 te Kollumerzwaag] met de 24-jarige Antje van Ek uit Murmerwoude. Thijs was een zoon van Jasper Kuitert en Aaltje Vijwerda.

Op 11 oktober 1915 werd bij Thijs en Antje een zoon geboren: Jasper Kuitert. Het gezin woonde te Dokkum en vader Thijs was bakkersknecht.

De afgebeelde hondenkar lijkt die van een bakker te zijn, als ik het zo bekijk. Het zou zomaar zo kunnen zijn dat de afgebeelde man Thijs Kuiters is. Als bakkersknecht was hij niet de eigenaar van de vergunning voor de hondenkar. Die zal op naam van de bakker hebben gestaan. Vandaar dat Thijs Kuitert niet voorkomt in het register van hondenkarren …

Weet u meer over Thijs Kuitert? Help mee om de geschiedenis van de mannen [en vrouwen] met hondenkarren completer te maken. Reageer door hieronder een reactie te plaatsen of stuur een mail».

Harmen Woelinga

  • Geboren op 13 december 1884 te Wouterswoude
  • Overleden op 13 december 1977 te Dokkum

1972, Harmen Woelinga [collectie facebookpagina Ald Driezum - Wâlterswâld]

1972, Harmen Woelinga [collectie facebookpagina Ald Driezum – Wâlterswâld]

Harmen Woelinga op een foto van 1972. Harmen was karrijder tussen Wouterswoude, Damwoude, Murmerwoude, Akkerwoude en Dokkum visa versa. Al vanaf zijn 8e zat hij bij zijn vader Gerrit Harmens Woelinga op de hondenkar. Toen zijn vader in 1894 op slechts 43-jarige leeftijd kwam te overlijden, namen de bijna 10-jarige Harmen en zijn broer de vrachtdiensten over. Eerst met de hondenkar, maar later met paard en wagen. Na de oorlog met een vrachtwagen.

Een journalist van de Leeuwarder courant noemt het merkwaardig dat deze noeste arbeiders nooit expediteurs werden genoemd. Maar steevast karrijders.

Harm, zoals hij in de volksmond heette, was 22 jaar toen hij op 30 mei 1907 in het huwelijk trad met de 20-jarige Hinke Talstra uit Rinsumageest. Vrachtrijder staat er in de trouwakte. Hinke was zonder beroep. Bijna een jaar later, op 11 maart 1908, zag hun eerstgeborene Pietje in Dantumawoude haar levenslicht. En ook in deze akte staat vermeld dat Harm vrachtrijder was.

Maar Harm was meer dan een vrachtrijder of karrijder. Hij was een verbindingsman tussen de dorpen. Een vertrouwensman voor zijn klanten. Dienstbaar in hart en nieren. Een man die wijd en zijd bekend stond en zelf ook vrijwel iedereen kende. Secuur in zijn werk met een ijzeren geheugen. Als de dag voorbij was liep hij als het ware de dag nog eens na. Om na te gaan of hij niets vergeten was. En áls Harm al eens twijfelde of een pakketje wel was bezorgd, vroeg hij voor de zekerheid zijn zoon.

Harm genoot zoveel vertrouwen dat hij voor zijn klanten uit omliggende dorpen ook belasting- en bankzaken in Dokkum afwikkelde. Soms liep hij met honderden guldens op zak. Geld van anderen, want de verdienste van Harm was niet veel. “Heit rekkene mei stûren, twa of trije stûren” zei zijn zoon Gerrit eens. Vrijwel alle middenstanders vertrouwden hem de pakketdiensten voor omliggende dorpen toe.

Bij Harmen was het in goede handen.

Kunt u helpen? Weet u meer over Harmen Woelinga en zijn gezin? Help mee om de geschiedenis van de mannen [en vrouwen] met hondenkarren completer te maken. Reageer door hieronder een reactie te plaatsen.

Bronnen:

  • delphner.nl
  • allefriezen.nl
  • Facebookpagina Âld Driezum – Wâlterswâld

Hermanus van Zandbergen

  • Geboren op 22 februari 1861 te Marssum
  • Overleden op 30 mei 1927 te Dokkum

Nieuwsblad van Friesland, 16 december 1921

Mishandeling van een hond. Dat was de beschuldiging tegen de toen 60-jarige koopman Hermanus van Zandbergen uit Dokkum. Hermanus was geen Dokkumer. Hij was niet eens een noord-oost Fries, maar werd geboren in Marssum [Menaldumadeel] in het gezin van kuipersknecht Eize Hermanus van Zandbergen [1832 – 1911] en dienstmeid Jantje Meinders Miedema [1830 – 1895]

Toen hij 23 jaar was trad hij in het huwelijk met een “modiste” en koopmansdochter, Antje Jellema [1860 Scharnegoutum – 1931 Dokkum]. Samen kregen ze zes kinderen:

  1.  19-05-1885, Eize, geboren te Menaldumadeel
  2.  17-12-1887, Beitske, geboren te Hemelumer Oldeferd
  3.  25-10-1889, Eize, geboren te Hemeler Oldeferd
  4.  24-09-1897, Jantje, geboren te Sneek.
  5.  18-06-1899, Beitsche, geboren te Sneek.
  6.  16-12-1902, Elisabeth Pietertje, geboren te Sneek.

Het is mij [nog] niet duidelijk waarom en wanneer het gezin naar Dokkum kwam. Ook niet of [alle] kinderen meekwamen naar Dokkum.

Een gegeven is wel dat Hermanus als 60-jarige koopman uit Dokkum er van werd beschuldigd dat hij “een hond te zwaren arbeid” liet verrichten. Bij de behandeling van het appèl tegen het vonnis werden twee getuigen opgeroepen. Jelgersma [inspecteur van politie] en Terpstra [agent van politie en verbalisant] verklaarden beiden “dat er van de krachten van het bewuste dier, aangespannen voor een kar, teveel gevergd werd”. Het half verlamde dier zou zelfs enkele meters over de grond zijn meegesleept toen Hermanus de kar voortduwde.

Hermanus hield vol dat hij zijn hond goed verzorgde. Dat de hond immers voor hem “den kost” moet verdienen en dat er van te zwaar werk geen sprake kon zijn. Het mocht niet baten. De president van de rechtbank geloofde Hermanus niet: “hij heeft beklaagde hooren schilderen als een beul voor zijn honden”. Met de veroordeling tot 30 gulden of 30 dagen hechtenis tot gevolg.

Hermanus heeft gestreden voor zijn gelijk – vandaar denk ik ook het appèl. Van hem kan ik ook maar één rechtszaak vinden. Ik kan trouwens maar heel weinig over hem vinden. Dat is jammer. Want het mag niet zo zijn dat Hermanus door één krantenbericht een stempel opgedrukt krijgt. Als u meer weet te vertellen over Hermanus van Zandbergen, over wie hij als mens was, reageer dan op deze post.

Bronnen:

  • Nieuwsblad van Friesland, 09-12-1921
  • Nieuwsblad van Friesland, 16-12-1921
  • http://www.drijber.info [Stamboom van Zandbergen]
  • genealogie online

Minne Rozema

Dokkum, Woudpoort

De Woudpoort te Dokkum. Een prachtig straatbeeld. Gelukkig gaat niet iedereen die op deze foto staat op in de anonimiteit maar staan enkelen met naam genoemd in “Dokkum in oude ansichten”: Frederik de Vries, de zoon van smid Bijlsma, Slagerszoon Sjoerd van Klaarbergen.

En natuurlijk caféhouder Minne Rozema, die bij zijn hondenkar staat. Minne was ook kruidenier. Hij was in de omtrek een populaire verschijning. Want het verhaal gaat dat hij onder de zakken suiker en andere waren flessen alcoholische dranken had liggen.

Het maakt nieuwsgierig naar deze man die er met kar en twee honden op uit trok.

Wie was hij? Kunt u helpen? Weet u meer over Minne Rozema [en zijn gezin]? Help mee om de geschiedenis van de mannen [en vrouwen] met hondenkarren completer te maken. Reageer door hieronder een reactie te plaatsen.

Bronnen:

  • “Dokkum in ansichten”

Roelf Visser

  • Geboren op 14 januari 1902 te Holwerd
  • Overleden op 08 december 1988

Roelf Visser [collectie Elizabeth Visser - van Assen]

Roelf Visser [collectie Elizabeth Visser – van Assen]

Roelf Visser werd geboren in het gezin van Bernardus Visser en Nieske Johannes Pheifer. Hij werd in eerste instantie schipper – tenminste, hij staat als schipper in zijn huwelijksakte vermeld. Op 09 juli 1926 trouwde hij met de nog nét 25-jarige Lipkje de Groen uit Dokkum. Lipkje werd twee dagen later zesentwintig jaar.

Schoondochter Elizabeth Visser – van Assen vond bovenstaande prachtige foto waarop Roelf en Ljipkje bij hun melkkar staan. Roelf ventte in Drachten met zuivelproducten voor Freia. Tussen de wielen lijkt een hond te liggen …

Roelf en Lipkje bleven kinderloos – Ljipkje op 14 december 1937.

Roelf Visser bleef niet alleen. Hij trouwde voor de tweede keer. Op 5 mei 1939 met Aaltje Miedema, geboren op 12 juni 1903. Aaltje overleed op 10 juli 1995 en kwam bij Roelf in het graf te liggen.

Op enig moment is Roelf groenteboer geworden. Ventend met de hondenkar in Dokkum. De familie heeft mogelijk nog een deel van deze kar teruggevonden:

[collectie familie Visser]

De hond heette Floris. Floris lag altijd in de winkel onder de etalage. Na sluitingstijd kreeg hij de opdracht om op te passen. En dat deed hij. Er kwam niemand binnen die er niet hoorde.

Toen de hond niet meer onder de kar mocht werd een vergunning aangevraagd voor Piet van Knijff. Piet van Knijff had een beperking en mocht dan met de hondenkar rijden.

hondenpenningen, mogelijk van de hond van Roelf [collectie Elizabeth Visser – van Assen]

2 hondenpenningen [voor en achterkant], mogelijk van de hond van Roelf [collectie Elizabeth Visser – van Assen]

Kunt u helpen? Weet u meer over Roelf Visser en zijn gezin? Help mee om de geschiedenis van de mannen [en vrouwen] met hondenkarren completer te maken. Reageer door hieronder een reactie te plaatsen.

Bronnen:

Klaas Velink

  • Geboren op 18 maart 1914 te Hantum
  • Overleden op 31 maart 2000

Klaas zat op de openbare lagere school in Hantum – het gebouw dat op 25 november 1989 officieel als dorpshuis werd geopend door wethouder Walda van de toenmalige gemeente Westdongeradeel. Klaas bedacht de naam voor het dorpshuis: d’Ald Skoalle.

Hij werd geboren in het gezin van bakker Hendrikus en Ytje Velink – Steensma [over ‘karrider’ Hendrikus Velink is ook een ‘post’ geschreven]. In zijn jongere jaren werd hij knecht bij bakker Frederik Sliep in Dokkum. Daar zal hij de beginselen van het ‘súteljen’ hebben geleerd. Daar leerde hij omgaan met klanten en bouwde hij zijn eerste kennis op. Daarna kwam hij bij zijn vader werken.

Een charmante jongeman met blonde kuif. ‘s Ochtends vroeg bakken en dan vanuit Hantum ‘útsutelje’. Zijn dochter Ietje schreef: “Hij legde heel wat kilometers af, bezocht vele klanten. Het meest opmerkelijke vond ik dat hij bij thuiskomst pas opschreef wat de klanten gekocht hadden, dat onthield hij allemaal”. Klaas kende zijn klanten en wist precies wat ze nodig hadden: “Hy kaam ek by ús. Nea te folle yn it kuorke. Koe syn klanten”.

Abe de Wilde was bakkersknecht en Eelkje Ganzinga stond in de winkel. Eelkje Ganzinga, uit Wierum. Dat was het meisje waar Klaas verliefd op was geworden en waar hij mee trouwde. Eelkje werd op 2 september 1926 geboren in het gezin van schilder Gerke Ganzinga en Hittje de Vries.

Klaas Velink past in de rij ‘karriders’: voor dag en douw stond hij op om te bakken en zijn broden vervolgens aan de man te brengen. Zwaar werk. In de beginperiode met de hondenkar. Pas later kwam er een bakfiets en nog weer later de auto.

Er is helaas [nog] geen foto van Klaas met zijn hondenkar. Wat daarvan is overgebleven zijn herinneringen. En restanten van de hondenkar – de bak [tegenwoordig in gebruik als kast] en de wielen.

Weet u meer te vertellen over Klaas Velink? Hebt u foto’s? Zou u dan willen reageren en zodoende willen helpen om meer herinneringen aan deze ‘karrider’-bakker vast te leggen en te bewaren?

Bronnen: